کد مطلب:224153 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:227

بخشش نامه
در این بخشش نامه شرط و حباء فضل اولا اطاعت و انقیاد خود را نسبت به خلیفه و عنایت و لطف او را به خود و خدمتگذاری خویش را توصیف و تذكر داد و در ثانی تصریح كرد كه آن چه مأمون از اموال و املاك و جواهرات و عقود



[ صفحه 91]



و غیره به فضل وزیر خود داده است فضل آن ها را به مأمون بخشیده یعنی به مأمون مسترد داشته و شخصا صرف نظر كرده و در ضمن این بخشش شرط شده است كه هر چه را از مأمون طلب كند مورد قبول قرار گیرد و مأمون با خط خود آن نامه را توقیع كرد و خود فضل هم به آن شهادت داد.

ذوالریاستین به مأمون گفت ای امیرمؤمنین واجب است كه حضرت ابوالحسن (ع) هم این نامه را به خط خود موشح فرمایند كه آن چه به ما موهبت فرمودی امضاء كنند زیرا آن حضرت ولیعهد شمایند مأمون گفت تو می دانی كه حضرت ابوالحسن (ع) با ما شرط فرمود در هیچ امری دخالت نكند و چون این تقاضا بر ایشان مكروه می آید من هرگز خواهش نمی كنم.

فضل پس از امضاء مأمون ورقه «شرط و حباء» را برداشت به منزل حضرت علی بن موسی الرضا (ع) رفت و عرض كرد خلیفه به من فرمانی داده كه شما اولی هستید كه توشیح و امضاء فرمائی زیرا ولیعهد مسلمین هستی.

حضرت فرمود بخوان ببینم چیست؟ نامه را خواند:

امام (ع) فرمود آن چه در این نامه نوشته شده به عهده ما است مادامی كه نسبت به خدای تعالی تقوی پیشه سازی و اوامر او را انجام دهی مجازی [1] .


[1] بحار مجلسي ص 38 ج 12 - عيون اخبار الرضا ص 293.